بررسی جیلی اکسلنت GC6

بررسی جیلی اکسلنت GC6 | مشخصات فنی، تصاویر و آپشن‌ها

شرکت خودروسازان بم به عنوان زیر مجموعه گروه خودروسازی کرمان، به تازگی اقدام به عرضه خودروی جیلی GC6 کرده است. خودروی جیلی GC6 یکی از پرفروش‌ترین محصولات برند جیلی به حساب می‌آید که جیلی موفق شده که در چین بیش از 600 هزار دستگاه از این خودرو را به فروش برساند. این خودرو در بازار ایران باید با خودروهایی مانند رنو تندر پلاس اتوماتیک، برلیانس H330 اتوماتیک و ام‌جی 360 اتوماتیک رقابت کند.

پس از گذشت مدت کمی از عرضه این خودرو در بازار، شرکت خودروسازان بم برای افزایش محبوبیت این خودرو، اقدام به عرضه مدل فیس لیفت این خودرو کرده است تا جذابیت آن برای مخاطبان دوچندان شود. یکی از بزرگترین ضعف‌های مدل قبل فیس لیفت این خودرو، ساده بودن طراحی ظاهری آن در مقایسه با رقبای موجود در بازار بوده که با این تغییر، جیلی سعی داشته تا گام مثبتی در به‌روزرسانی این خودرو بردارد.

از جمله تغییرات این خودرو نسبت به مدل قبل فیس لیفت، تغییر طراحی کلی چراغ‌های جلو، جلوپنجره و حذف مه شکن درون سپر است که به جای آن چراغ LED روشنایی در روز، درون سپر جانمایی شده است. جیلی در طراحی چراغ‌ها و طرح جلوپنجره این خودرو، کاملا از زبان طراحی محصولات جدید خود مانند GC9 الگوبرداری کرده است. علاوه بر تغییراتی که در نمای جلوی GC6 اتفاق افتاده است، تغییر فرم چراغ‌های عقب و به تبعیت از آن سپر عقب، چهره به روز‌تری به این خودرو داده است. همچنین مه‌شکن‌های درون سپر عقب نیز دچار تغییراتی شده‌اند و چراغ دنده عقب از داخل چراغ‌های عقب به کنار مه‌شکن‌های نصب شده درون سپر عقب انتقال پیدا کرده است.

جیلی GC6 سدان کوچکی است که توسط شاخه انگلون (ENGLON) این شرکت تکوین یافت و در ماه سپتامبر سال 2012 میلادی هم به بازار عرضه شد. همان‌طور که پیش‌تر نیز گفته شد، شاخه امگرند (EMGRAND) کمپانی جیلی، خودروهای لوکس این کمپانی را تولید می‌کند که برخی از مدل‌های آن به کشورمان نیز راه یافته است. البته این نام‌ها و مرزبندی‌ها، بیش از همه، در بازار چین است که نمود می‌یابد و در بازارهای صادراتی، این خودرو با نام جیلی و بدون ذکر پسوند انگلون عرضه می‌شود.

طراحی بدنه جیلی GC6، برخلاف سدان امگرند EC7، کمتر از استانداردهای نوین اروپایی سود می‌برد و به ساخته‌های شرقی نزدیک‌تر است. قسمت جلوی آن از نمایی ساده و تا حدی زمخت بهره می‌برد که از ظرایف و دقائق به کار رفته در امگرند، چندان اثری در آن دیده نمی‌شود. جلوپنجره‌ای مشکی‌رنگ در تلفیق با چراغ‌هایی نسبتا تیره، نمایی خاص را برای آن مهیا نموده و آرمی دایره‌ای شکل و متفاوت از آنچه که در امگرند دیده‌ایم، در میانه آن جای گرفته است. در کل، طراحی این قسمت، بیشتر یادآور خودروهای متاخر ساخت چین است تا مدل‌های مدرن و به‌اصطلاح تراش‌خورده آن.

در بخش عقب آن هم، نواری ضخیم از جنس کروم در پایین لبه صندوق جای گرفته که چراغ‌های پشتی را به یکدیگر وصل می‌نماید. ترکیب و طراحی این بخش از خودرو، آدمی را تا حد زیادی به یاد هم‌وطن چینی آن یعنی لیفان 520 می‌اندازد و بی‌تعارف، نمایی نه‌چندان زیبا را برایش فراهم آورده است؛ تنها با این تفاوت که از جلوه مناسب‌تر و نیز کیفیت مونتاژ بهتری نسبت به لیفان بهره می‌برد. بخش کناری آن نیز از سطوحی تخت و صاف و بدون هیچ خط و خطوط اضافه‌ای بهره می‌برد که نمایانگر خودرویی کاملا ارزان و معمولی است. درمجموع، طراحی کلی این خودرو را می‌توان محتاطانه و محافظه‌کارانه قلمداد نمود که کمتر از ته‌مایه‌های هیجان و جوان‌پسندی برخوردار است و بیش از همه بازتاب‌دهنده خودرویی اقتصادی است که وظیفه اصلی آن تنها ترابری صرف است نه بیشتر!

علیرغم طراحی خارجی نه‌چندان پرشور و دل‌انگیز، طرح داخلی آن از ظاهر و نمای درخوری برخوردار است و در پی‌ریزی و تکوین آن هم از مشاوره‌های شرکت ولو استفاده شده است. سطوح متعدد کابین این خودرو از تریم دوگانه کرم و مشکی بهره می‌برند و در میانه داشبورد هم، یک صفحه نمایشگر لمسی نصب شده که از طرح هندسی مناسبی برخوردار است. در گوشه و کنار کابین نیز از قطعات پلاستیکی سخت و ارزان‌قیمت استفاده شده است که با توجه به بهای این خودرو امری دور از انتظار نیست؛ فرمان نیز از طرحی چهارشاخه برخوردار است و کنترلرهای مربوط به سیستم صوتی بر روی گوشه چپ آن جای گرفته‌اند. ارگونومی مناسب و دسترسی راحت به ابزارها هم از دیگر موارد شایان توجه در این کابین است.

در حال حاضر، این خودرو تنها با یک پیشرانه 4 سیلندر بنزینی عرضه می‌شود که از توانی معادل 105 اسب بخار و گشتاوری معادل 136 نیوتن متر برخوردار است. پیشرانه مذکور قادر است که ماکزیمم سرعتی معادل 172 کیلومتر را برای این خودرو مهیا نماید. این پیشرانه در چین و برخی از بازارهای صادراتی به همراه یک گیربکس 5 سرعته دستی عرضه می‌شود. اما گویا قرار است که در ایران گیربکس خودکار نیز ارائه شود.

به لحاظ ایمنی، این خودرو توانسته است 5 ستاره را از موسسه ایمنی C-NCAP کسب نماید که از ساختار مستحکم آن حکایت می‌کند. تیپ‌های متعدد این خودرو از دو ایربگ به طور استاندارد بهره می‌برند و سامانه‌های ایمنی همچون سیستم ضد بلوکه ترمز (ABS) و سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD) نیز به‌صورت استاندارد در آن‌ها نصب شده است. مضاف بر آن، سیستم ترمزهای جلو و عقب آن هم از نوع دیسکی است. در بالاترین تیپ این خودرو که در بازار چین عرضه می‌شود دوربین دید عقب به طور استاندارد وجود دارد.

×